Eindelijk internet
Door: Els Swinkels
Blijf op de hoogte en volg Els en Toon
11 Mei 2013 | Frankrijk, Beauvais
Dag lieve mensen,
Eindelijk heb ik een computer tot mijn beschikking. Overal Wifi, nergens een ordinaire ordinateur met internet die ik mag gebruiken! Ik moet dus echt met mijn tijd meegaan en een tablet aanschaffen.
Om te begiinnen wil ik iedereen bedanken voor de lieve, bemoedigende reacties op deze site, telefoontjes, sms' jes, mailtjes, bezoekjes etc. We zijn nu 7 dagen onderweg en hebben er km. op zitten. We zitten nu in een chambres d' hotes in Geneviève, maar dat kent de site niet.
Even de cijfers:
Dag 1: Uden-Zoersel 101 km.
Dag 2: Zoersel-Aalst 87 km.
Dag 3: Aalst-Tournai 99 km.
Dag 4: Tournai-Mastaing 60 km.
Dag 5: Mastaing-Saint Quentin 74 km.
Dag 6: Saint Quentin-Compiègne 80 km.
Dag 7: Compiègne-Sint Geneviève 66 km.
Voor wie meer wil weten:
Dag 1:
Uitgezwaaid door vrienden, familie en buurtgenoten vertrokken we uit het zonovergoten Uden. Mieke en Toon fietsten tot voor Best met ons mee en waren de laatste uitzwaaiers. De eerste dag was een cadeautje: zon, 20 ° en een zacht, warm briesje tegen. We gingen als een speer door de mooie Kempen via knooppunten en arriveerden na 101 km. bij een b& b op een landgoed onder Oostmalle bij een lieve mevrouw die een heerlijk 3 gangenmenu voor ons bereidde dat we verorberden met een verrukkelijke Pinot Gris. Een prima begin van de tocht!
Dag 2:
Natuurlijk moest ik na het ontbijt even een blik werpen in de boekenkast en zag daar vele bekenden, o.a. Le petit prince, een boek dat voor onze gastvrouw een speciale betekenis had. De kleine prins was haar op jonge leeftijd aan kanker gestorven zoontje. Ze vertelde ook dat ze geluk had gehad met haar mooie woonplekje en dat graag met anderen wilde delen; vandaar haar b&b.
Ook de tweede dag was een cadeautje. Opnieuw was het prachtig weer. We zaten al snel op de Jacobsroute en reden over vlakke wegen door uitbundig jong groen. In Lier bekeek ik de Jacobskapel. De weg voerde langs de door rietpluimen omzoomde rivier de Nete naar Mechele. Toons fiets vertoonde weer kuren, maar een fietsenmaker in Mechelen wilde hem niet maken. Onder een tunnel werd ik bijna van mijn fiets gereden door een onstuimige wielrenner, maar mijn 5 talismannan (de beschermengel van Rinie, het gelukspoppetje van Mieke, de mascotte van de volleymeisjes, de olifant uit Sri Lanka van Frans en Ell die ik in mijn fietstas had gevonden en last but not least de grote Jacobsschelp) beschermden mij. Met enige hartkloppingen reed ik verder.
Ik mocht mij nog in een paar kerken uitkuren en via de Palmbrouwerij en Vlaanderen op zijn lelijkst (indutrieterreinen, slechte, enge fietspaden) en arriveerden we in Aalst, een grauwe industriestad waar de sfeer uit de boeken van L.P. Boon nog duidelijk voelbaar was.
We konden geen b&b vinden, (ook niet bij C. van Belle die we wel 10 x belden!) en belandden in een sjiek hotel bij het station. Bijna alle restaurants waren op maandag gesloten, maar we aten heerlijk bij de graaf van Vlaanderen onder een grote foto van Boontje.
Dag 3
Ook de eigenaresse van ons hotel vertelde haar trieste verhaal: ze had onlangs man en zoon verloren. We scoorden een tampon (= stempel!) en foto van Jacobus in de Maartenskerk en zochten opnieuw een fietsenmaker, opnieuw een onwillige Belg. Verder geen kwaad woord over de Vlamingen; ze geven je als fietser overal voorrang en zijn uiterst behulpzaam als je de weg vraagt. We volgden een schitterend jaagpad over de Dender, weliswaar van Vlaamse kwaliteit maar er werd overal hard aan gewekt. Dit betekende dan wel dat je hele einden moest gaan lopen,overigens een goede training voor de Pyreneeen.
We fietsten een stukje van de muur van Geeraartsberg en ontmoetten op een terrasje ene Johnny die een vriend had die Eric heette en fietsenmaker was. Dat vonden we een goed teken en inderdaad; na ons bezoek aan Eric draaiden Toons versnellingen weer als vanouds.
Even later, we zaten net in Wallonie, brak er een hevig onweer los. We schuilden eerst een uur in een boerenschuur en vervolgens onder het afdak van een 91-jarige dame die ons binnenriep en koffie van Betjekwaliteit voor ons zette. We konden er niet wegkomen: ze vertelde 100 uit; goed voor mijn Frans, maar Toon zat op hete kolen. Het bleef hozen en we arriveerden pas om half 10 na 99 km. bij een chambre d' hotes in Tournai waar we bij klassieke muziek en kaarslicht in een schitterend gerestaureerde boerderij van een heerlijk maal en een liter Bourgogne genoten;
Dag 4
Weer regen. Over kletsnatte kasseien fietsten we naar het centrum. Bij naderende roosters stapte ik af. Ondanks al mijn talismannen ga ik de goden niet verzoeken! De Belg die de kassei heeft uitgevonden moesten ze dwingen via een met kasseien geplaveide weg naar Santiago te fietsen. Ik scoorde weer wat cultuur en een tampon. In Bieharis wandelde ik rond in een prachtig Jugendstilkerkje terwijl Toon een praatje maakte met onze eerste pelgrim, Jans uit Harderwijk, een snelle jongen. Toon doet alleen aan de cultuur die iets met Jacobus te maken heeft en daarvan is veel te vinden op de route!
Even later reden we Frankrijk in. Volgens Toon was het in Noord-Frankrijk vlak, maar dat bleek een zwaar geval van herinneringverfraaiing! Er kwamen steeds meer, steeds langere en steeds steilere hellingen oponze route.
De regen ging over in een noodweer dat het hevigste was dat Toon op al zijn tochten had meegemaakt. Onweer, rukwinden, hagel, regengordijnen. Auto' s parkeerden aan de kant, wegen overstroomden. Ook onder het viaduct waar we schuilden, stond je niet droog; de regen sloeg er dwars onderdoor. Er was nergens een kamer te vinden (alles complet vanwege Hemelvaart en de nationale feestdag) en ten einde raad vroegen we iemand langs de weg om raad. We werden doorverwezen naar een lieve mevrouw die onze kleren waste en droogde en ons met de auto naar een pizzeria bracht waar we bijna een uur nat verkleumd in de rij stonden. Toon was al een paar dagen snipverkouden, maar nu werd het echt menens; niet geweldig voor zijn fietsconditie!!
Er stonden die dag maar 60 km. op de teller.
Dag 5 t/m 7
Ik zal eens een beetje voort maken: Toon ligt al te snurken! De regen is de afgelopen dagen wat minder aanwezig, maar vanaf dag 5 is er een nieuwe spelbreker bijgekomen. Een harde, ijskoude wind snijdt door 5 lagen kleding en wordt elke dag sterker. We vorderen nog maar langzaam. Een combinatie van wind op kop en lange hellingen (al tot 7 %) is goed voor het pelgrimsgevoel (een beetje pelgrim moet immers kunnen afzien om zijn aflaten te verdienen), maar slecht voor het gemiddelde. Maar mooi meegenomen: klimmen met harde wind tegen vreet calorieen en afdalan spaart de remblokken.
Natuurlijk maken we ook veel moois mee. Overal zien en fotograferen we de sporen van Jacobus, kerken, beelden, schelpen, gebrandschilderde ramen etc; De behulpzaamheid van de mensen is hartverwarmend en elke dag is anders en brengt weer nieuwe verrassingen.
Het meest genieten we echter van de bijzondere ontmoetingen met allerlei mensen. Zo fietsten ons voorbij Saint Quentin een Vlaamse pelgrim tegemoet die riep dat we in de verkeerde richting fietsten. Hij was er zeker van totdat we ontdekten dat hij gewoon op de verkeerde blz. zat te kijken. Hij is toen maar een km. of 40 achter ons aangefietst en repareerde als dank Toons schurende remmen. Gisteren was onverwacht een brug afgebroken. Jacobus zelf kwam ons te hulp in de persoon van iemand van het Saint Jamesgenootscap die ons de weg wees. Hj raadde ons aan om te overnachten in Compiègne in de gite van het genootschap. Daar ontmoetten we Chris Vermans, een Vlaamse muzieklerares die genezen was van borstkanker en nu naar Santiago fietste om sponsorgeld te verzamelen voor kanker research in het ziekenhuis te Wilrijk. We ontmoetten haar vandaag weer op ons overnachtingsadres en hebben uitgebreid met haar gebuurt. Ze heeft veel moeite met de tocht, maar is een kranige tante! Ze heeft een site: www.chrisnaarcompostela.wordpress.com en ik heb haar beloofd om het rekeningnummer voor het sponsorgeld te vermelden op onze site:
BE74083607521107.
Aanbevolen!
Dat was het voor vandaag. Ik ben nu een beetje wegwijs geworden op een Frans toetsenbord en hoef niet meer te oefenen. Mijn volgende bericht wordt dus geen boekwerk. Ik probeer nog even om foto' s toe te voegen en als het niet meteen lukt, houden jullie ze nog even te goed.
Tot slot:
Het lijkt wel of Jacobus ons terug wil duwen naar huis, maar dan kent hij deze taaie doordouwers nog niet: we gaan gewoon door, ook al hoor ik de regen al weer op het dak van ons fraaie huisje met zwembad kletteren
Eindelijk heb ik een computer tot mijn beschikking. Overal Wifi, nergens een ordinaire ordinateur met internet die ik mag gebruiken! Ik moet dus echt met mijn tijd meegaan en een tablet aanschaffen.
Om te begiinnen wil ik iedereen bedanken voor de lieve, bemoedigende reacties op deze site, telefoontjes, sms' jes, mailtjes, bezoekjes etc. We zijn nu 7 dagen onderweg en hebben er km. op zitten. We zitten nu in een chambres d' hotes in Geneviève, maar dat kent de site niet.
Even de cijfers:
Dag 1: Uden-Zoersel 101 km.
Dag 2: Zoersel-Aalst 87 km.
Dag 3: Aalst-Tournai 99 km.
Dag 4: Tournai-Mastaing 60 km.
Dag 5: Mastaing-Saint Quentin 74 km.
Dag 6: Saint Quentin-Compiègne 80 km.
Dag 7: Compiègne-Sint Geneviève 66 km.
Voor wie meer wil weten:
Dag 1:
Uitgezwaaid door vrienden, familie en buurtgenoten vertrokken we uit het zonovergoten Uden. Mieke en Toon fietsten tot voor Best met ons mee en waren de laatste uitzwaaiers. De eerste dag was een cadeautje: zon, 20 ° en een zacht, warm briesje tegen. We gingen als een speer door de mooie Kempen via knooppunten en arriveerden na 101 km. bij een b& b op een landgoed onder Oostmalle bij een lieve mevrouw die een heerlijk 3 gangenmenu voor ons bereidde dat we verorberden met een verrukkelijke Pinot Gris. Een prima begin van de tocht!
Dag 2:
Natuurlijk moest ik na het ontbijt even een blik werpen in de boekenkast en zag daar vele bekenden, o.a. Le petit prince, een boek dat voor onze gastvrouw een speciale betekenis had. De kleine prins was haar op jonge leeftijd aan kanker gestorven zoontje. Ze vertelde ook dat ze geluk had gehad met haar mooie woonplekje en dat graag met anderen wilde delen; vandaar haar b&b.
Ook de tweede dag was een cadeautje. Opnieuw was het prachtig weer. We zaten al snel op de Jacobsroute en reden over vlakke wegen door uitbundig jong groen. In Lier bekeek ik de Jacobskapel. De weg voerde langs de door rietpluimen omzoomde rivier de Nete naar Mechele. Toons fiets vertoonde weer kuren, maar een fietsenmaker in Mechelen wilde hem niet maken. Onder een tunnel werd ik bijna van mijn fiets gereden door een onstuimige wielrenner, maar mijn 5 talismannan (de beschermengel van Rinie, het gelukspoppetje van Mieke, de mascotte van de volleymeisjes, de olifant uit Sri Lanka van Frans en Ell die ik in mijn fietstas had gevonden en last but not least de grote Jacobsschelp) beschermden mij. Met enige hartkloppingen reed ik verder.
Ik mocht mij nog in een paar kerken uitkuren en via de Palmbrouwerij en Vlaanderen op zijn lelijkst (indutrieterreinen, slechte, enge fietspaden) en arriveerden we in Aalst, een grauwe industriestad waar de sfeer uit de boeken van L.P. Boon nog duidelijk voelbaar was.
We konden geen b&b vinden, (ook niet bij C. van Belle die we wel 10 x belden!) en belandden in een sjiek hotel bij het station. Bijna alle restaurants waren op maandag gesloten, maar we aten heerlijk bij de graaf van Vlaanderen onder een grote foto van Boontje.
Dag 3
Ook de eigenaresse van ons hotel vertelde haar trieste verhaal: ze had onlangs man en zoon verloren. We scoorden een tampon (= stempel!) en foto van Jacobus in de Maartenskerk en zochten opnieuw een fietsenmaker, opnieuw een onwillige Belg. Verder geen kwaad woord over de Vlamingen; ze geven je als fietser overal voorrang en zijn uiterst behulpzaam als je de weg vraagt. We volgden een schitterend jaagpad over de Dender, weliswaar van Vlaamse kwaliteit maar er werd overal hard aan gewekt. Dit betekende dan wel dat je hele einden moest gaan lopen,overigens een goede training voor de Pyreneeen.
We fietsten een stukje van de muur van Geeraartsberg en ontmoetten op een terrasje ene Johnny die een vriend had die Eric heette en fietsenmaker was. Dat vonden we een goed teken en inderdaad; na ons bezoek aan Eric draaiden Toons versnellingen weer als vanouds.
Even later, we zaten net in Wallonie, brak er een hevig onweer los. We schuilden eerst een uur in een boerenschuur en vervolgens onder het afdak van een 91-jarige dame die ons binnenriep en koffie van Betjekwaliteit voor ons zette. We konden er niet wegkomen: ze vertelde 100 uit; goed voor mijn Frans, maar Toon zat op hete kolen. Het bleef hozen en we arriveerden pas om half 10 na 99 km. bij een chambre d' hotes in Tournai waar we bij klassieke muziek en kaarslicht in een schitterend gerestaureerde boerderij van een heerlijk maal en een liter Bourgogne genoten;
Dag 4
Weer regen. Over kletsnatte kasseien fietsten we naar het centrum. Bij naderende roosters stapte ik af. Ondanks al mijn talismannen ga ik de goden niet verzoeken! De Belg die de kassei heeft uitgevonden moesten ze dwingen via een met kasseien geplaveide weg naar Santiago te fietsen. Ik scoorde weer wat cultuur en een tampon. In Bieharis wandelde ik rond in een prachtig Jugendstilkerkje terwijl Toon een praatje maakte met onze eerste pelgrim, Jans uit Harderwijk, een snelle jongen. Toon doet alleen aan de cultuur die iets met Jacobus te maken heeft en daarvan is veel te vinden op de route!
Even later reden we Frankrijk in. Volgens Toon was het in Noord-Frankrijk vlak, maar dat bleek een zwaar geval van herinneringverfraaiing! Er kwamen steeds meer, steeds langere en steeds steilere hellingen oponze route.
De regen ging over in een noodweer dat het hevigste was dat Toon op al zijn tochten had meegemaakt. Onweer, rukwinden, hagel, regengordijnen. Auto' s parkeerden aan de kant, wegen overstroomden. Ook onder het viaduct waar we schuilden, stond je niet droog; de regen sloeg er dwars onderdoor. Er was nergens een kamer te vinden (alles complet vanwege Hemelvaart en de nationale feestdag) en ten einde raad vroegen we iemand langs de weg om raad. We werden doorverwezen naar een lieve mevrouw die onze kleren waste en droogde en ons met de auto naar een pizzeria bracht waar we bijna een uur nat verkleumd in de rij stonden. Toon was al een paar dagen snipverkouden, maar nu werd het echt menens; niet geweldig voor zijn fietsconditie!!
Er stonden die dag maar 60 km. op de teller.
Dag 5 t/m 7
Ik zal eens een beetje voort maken: Toon ligt al te snurken! De regen is de afgelopen dagen wat minder aanwezig, maar vanaf dag 5 is er een nieuwe spelbreker bijgekomen. Een harde, ijskoude wind snijdt door 5 lagen kleding en wordt elke dag sterker. We vorderen nog maar langzaam. Een combinatie van wind op kop en lange hellingen (al tot 7 %) is goed voor het pelgrimsgevoel (een beetje pelgrim moet immers kunnen afzien om zijn aflaten te verdienen), maar slecht voor het gemiddelde. Maar mooi meegenomen: klimmen met harde wind tegen vreet calorieen en afdalan spaart de remblokken.
Natuurlijk maken we ook veel moois mee. Overal zien en fotograferen we de sporen van Jacobus, kerken, beelden, schelpen, gebrandschilderde ramen etc; De behulpzaamheid van de mensen is hartverwarmend en elke dag is anders en brengt weer nieuwe verrassingen.
Het meest genieten we echter van de bijzondere ontmoetingen met allerlei mensen. Zo fietsten ons voorbij Saint Quentin een Vlaamse pelgrim tegemoet die riep dat we in de verkeerde richting fietsten. Hij was er zeker van totdat we ontdekten dat hij gewoon op de verkeerde blz. zat te kijken. Hij is toen maar een km. of 40 achter ons aangefietst en repareerde als dank Toons schurende remmen. Gisteren was onverwacht een brug afgebroken. Jacobus zelf kwam ons te hulp in de persoon van iemand van het Saint Jamesgenootscap die ons de weg wees. Hj raadde ons aan om te overnachten in Compiègne in de gite van het genootschap. Daar ontmoetten we Chris Vermans, een Vlaamse muzieklerares die genezen was van borstkanker en nu naar Santiago fietste om sponsorgeld te verzamelen voor kanker research in het ziekenhuis te Wilrijk. We ontmoetten haar vandaag weer op ons overnachtingsadres en hebben uitgebreid met haar gebuurt. Ze heeft veel moeite met de tocht, maar is een kranige tante! Ze heeft een site: www.chrisnaarcompostela.wordpress.com en ik heb haar beloofd om het rekeningnummer voor het sponsorgeld te vermelden op onze site:
BE74083607521107.
Aanbevolen!
Dat was het voor vandaag. Ik ben nu een beetje wegwijs geworden op een Frans toetsenbord en hoef niet meer te oefenen. Mijn volgende bericht wordt dus geen boekwerk. Ik probeer nog even om foto' s toe te voegen en als het niet meteen lukt, houden jullie ze nog even te goed.
Tot slot:
Het lijkt wel of Jacobus ons terug wil duwen naar huis, maar dan kent hij deze taaie doordouwers nog niet: we gaan gewoon door, ook al hoor ik de regen al weer op het dak van ons fraaie huisje met zwembad kletteren
-
11 Mei 2013 - 22:42
Anne-Mieke En Martin:
Vijfhonderdzevenenzestig kilometer in zeven dagen!
Wat geweldig!
En dàt met wind op kop, steile hellingen en barre weersomstandigheden!
Wij doen jullie dat niet na! Knap dat jullie al in Sainte Geneviève beland zijn.
En dan ook nog puf hebben om, vóór je aan de Franse kazen en de wijn begint, of misschien zelfs daarna, ons via een ordinaire ordinateur op de hoogte te brengen van de stand van zaken!
We blijven jullie volgen.
Veel liefs van Martin en Anne-Mieke. -
11 Mei 2013 - 22:52
Mieke Reijnen:
Hoi Toon en Els, nou, jullie houden er vaart in! Kei-goed. Volgens de laatste berichten is er beter weer op komst, laten we het hopen. Wij zijn gepakt en gezakt om maandag te vertrekken. We horen elkaar wel weer. Veel succes verder. Liefs van Toon en Mieke -
12 Mei 2013 - 07:22
Elly Van Dillen:
Hoi Els en Toon,
Ik heb met bewondering jullie relaas gelezen. Laten we hopen dat het goede weer er nu voor jullie aankomt. wij hebben het in Turkije geweldig gehad, maar donderdag heeft het ook daar hard geregent en een stevig omweer. Ook gisteren regende het toen wij naar huis gingen.
Ik zal duimen voor mooi weer voor jullie,
liefs Elly -
12 Mei 2013 - 08:56
Pierre En Margriet:
Hoi Els en Toon
Fantastisch zoals jullie je weren. En dat met al die regen.
De heuvels in noord Frankrijk herinneren wij ons wel. Daar kwamen we ook de eerste mensen tegen die af moesten haken.
Je schrijft over het scoren van stempels, dat is echt een sport hè. En meteen zie je allemaal moois onderweg.
Het weer wordt beter en jullie naderen nu Chartres. Succes met het vervolgen van de tocht en beterschap voor Toon.
Margriet en Pierre -
12 Mei 2013 - 09:05
Christ Van Belle:
Beste Els en Toon
Dat de weergoden jullie niet goed gezind zijn hebben we hier ook mogen voelen, water met bakken en wind die je van je sokken blaasde.
Jullie fietsen met een fors tempo het zuiden tegemoed, doe zo voort zou ik zeggen.
Els wil je wel eens mijn nummer controleren, ik heb hier wel geen enkele gemiste oproep gekregen, zou nogthans met veel plezier naar Aalst gereden zijn om jullie voor een nachtje naar Aalbeke te halen.
Veel groetjes en fiets gezwind verder.
Christ en co. -
12 Mei 2013 - 09:24
Rinie:
Nou zeg, jullie zijn ver, maar wat een weer!!!!
NU maar hopen dat dit beter gaat en dan moet het verder goed komen
kuzzies van je zuzzie -
12 Mei 2013 - 09:45
Ton Snoeren En Petra Vonk:
Echte bikkels zijn jullie . Dat gaat wel goed komen!
-
12 Mei 2013 - 10:23
Joris:
hoi els en toon, het schiet al aardig op lees ik zojuist, ondanks de uitdagingen die de weergoden voor jullie in petto hebben. Laat je hier vooral niet door stoppen, en geniet van de reis!
dikke kus
Joris -
12 Mei 2013 - 11:28
Ineke:
Hoi Els en Toon,
Wat een schitterend verhaal! Je voelt de nattigheid, de kou en de ontberingen. Ik hoop dat ik straks ook de warmte van de zon kan voelen. Dat past beter bij een zonnekind.
Ga voort met goede moed en blijf schrijven als dat lukt. Liefs, Ineke -
12 Mei 2013 - 12:19
Ellen Faulhaber:
Beste Els en Toon,
Je haar zal nu vast niet meer goed zitten Els. Maar mei koud en nat vult.....
Wij voelen met jullie mee,het is hier ook niet al te best.Toon beterschap.
Inmiddels zijn wij ook al bijna reisvaardig.Heel veel fietsplezier en blijf gezond.
Ellen
-
12 Mei 2013 - 12:57
Luc:
Hallo Els en Toon,
Leuk om jullie verslag te lezen zover. Het is exact dezelfde route die wij naar Rome gefietst hebben. De vraag is nu of jullie links- of rechts om Parijs zullen reizen. Uiteindelijk zal je ergens in de omgeving van Poitiers uitkomen. Ten zuid-westen van Poitiers ligt nog een redelijk grote stad genaamd Saintes. Als je die lijn blijft volgen kom je uit in Royan. Daar kun je een pont nemen over de Gironde (fietsen kunnen uiteraard mee). Deze route is zeer aan te raden omdat je op deze manier een netwerk van fietspaden langs de kust kunt gebruiken. Bijna 300 km zonder auto's! Dit is ideaal in ieder geval tot Lacanau. Tussen Lacanau en Mimizan moet je wel ergens om een militair oefenterrein heen.
Ik raad het alternatief met de pont ten zeerste aan, omdat het fietspadennetwerk een verademing is en een van de mooiste stukken op de route in Frankrijk.
Maar peut-etre hebben jullie wel hele andere plannen. In ieder geval bon chance en bon camino!
Luc -
12 Mei 2013 - 13:43
Ell Van Oort:
hoi die-hards!
wat een verhalen al zeg. en wij maar denken dat jullie hetzelfde weer hebben als wij in nederland. elke dag zeiden frans en ik tegen elkaar "wat fijn voor toon en els dat het goed fietsweer is". niet dus. ik hoop dat jullie de stemming erin weten te houden, maar het klinkt wel zo. toon beterschap met je verkoudheid, die kun je niet gebruiken.
ik duim voor jullie en zal vanavond eens een kaarsje stoken voor goed weer en prettige reis.
houdoe, frans en ell -
12 Mei 2013 - 14:09
Gerard Eijk:
Dag Els en Toon,
Goed te lezen dat jullie al een lekker eindje op weg zijn, ondanks het slechte weer. Ik zie en lees in de verhalen dat jullie het naar de zin hebben. Houden zo.
Buen Camino toegewenst door jullie bewonderaar.
Groeten van Gerard -
12 Mei 2013 - 14:41
René En Marion:
Hoi Els en Toon,
Wat zijn jullie al ver en dat met zoveel "tegenwind" ! Vol bewondering heb ik jullie verhaal gelezen.
Volhouden en lekker blijven genieten!
groeten marion en rené
-
12 Mei 2013 - 14:45
Anneke En Antoon:
Hoi Toon en Els,
Zijn net terug uit Kroatië, ook een mooi fietsland. Fijn dat alles goed gaat. Geniet van de tocht en drink met mate.
Liefs van Anneke en Antoon -
12 Mei 2013 - 19:47
Harrie:
Voor een goede pelgrimage moet je veel over hebben blijkt wel weer maar hopelijk krijgen jullie vanaf nu alleen nog maar zon. Succes verder -
12 Mei 2013 - 20:12
Lonneke, Paul En Mats:
Hallo ome toon en tante els,
wat een verslag! Veel uitgebreider dan het smsje wat ik de vorige keer erop gezet heb, haha! Maar wat een weer zeg. Als je dit achter de rug hebt kan het alleen nog maar beter worden en vlieg je in de volle zon de bergen door!
geniet ze, en we wachten weer met spanning op jullie mooie verhaal.
x van ons -
12 Mei 2013 - 20:38
Emile, Cindy En Rosa:
Wat een avontuur al in de eerste zeven dagen...! Hopelijk is het weer jullie de komende dagen wat gunstiger gezind. Veel plezier, succes en sterkte verder. Groeten van Emile en Cindy en een dikke knuffel van Rosa. -
13 Mei 2013 - 12:24
Jasper En Suus:
Ha Els & Toon,
Het was even wachten maar daar is dan jullie reisverslag! Zo te lezen al heel wat interessante dingen meegemaakt...super! Dat is wat anders dan een smsje, goed om te horen hoe ver jullie al zijn gekomen ondanks het mindere weer! Geniet er lekker van de komende tijd en al het moois dat jullie pad kruist...SUCCES!!!
Liefs Jasper en Suus -
14 Mei 2013 - 19:07
Jos En Ineke:
Ha lieve Els en Toon,
Wat een belevenissen in een week. We zijn benieuwd hoe het verder gaat met jullie, hopelijk iets mooier weer maar ach, wat tegenwind.... het hoort bij een pelgrimstocht niet waar??
Veel succes en tot mails,
Jos en Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
