De beloning van Jacobus.

Lieve mensen,

Allemaal bedankt voor jullie aardige felicitaties. Dit is het laatste verslag van onze reis, maar ik ga binnenkort proberen om nog een aantal foto' s te plaatsen. Daarvan komt dan een laatste melding. Sorry, ik heb mij niet aan mijn belofte gehouden om het verslag kort te houden. Het was zo'n barre tocht dat ik er af en toe behoefte aan had om stoom af te blazen. Allemaal bedankt voor het meereizen.

De feiten:
- donderdag 13 juni: dagje Santiago
- vrijdag 14 juni: naar Finisterra, 240 km. v.v. met de bus
- zaterdag 15 juni: dagje Santiago
- zondag 16 juni: met de bus naar Porto, hernieowde kennismaking met Porto, vliegen naar A'dam, met de taxi naar Uden. Thuiskomst om 4 uur in de nacht.

Donderdag:
Jacobus had een geweldige verrassing voor ons in petto. Drie dagen scheen de zon uitbundig! Donderdag regelden we de hele dag allerlei praktische zaken, deden een eerste indruk op van de mooie, oude binnenstad met zijn smalle straatjes, kloosters en kerken en namen alle tijd voor terrasjes. In 2 dagen hebben we meer terrasjes gezien dan tijdens onze hele reis!
In Santiago kom je overal mensen tegen die je onderweg ontmoet hebt, die je gelukwenst en met wie je bijkletst en ervaringen uitwisselt. Heel bijzonder. De sfeer is geweldig; overal hoor je muziek (doedelzakken, een harp, fluiten) en zie je opgetogen pelgrims die de tocht voltooid hebben. 's Middags deed ik een afschuwelijke ontdekking: mijn fototoestel was weg.Alle herinneringen aan deze tocht verdwenen; ik was wanhopig!
Na een run terug door de hele stad vond ik het na uren terug in de Huiskamer van de lage landen, het ontmoetingcentrum van het Jacobsgenootschap. Ik besproeide opgelucht de schouders van gastheer Guus met tranen en we gingen snel een wijntje drinken op de goede afloop.

Vrijdag
In een dubbeldekker maakten we de prachtige rit langs de grillige kust naar wat de middeleeuwers beschouwden als het einde van de wereld, Finisterra. Het was nog een flinke wandeling naar dit punt waar een vuurtoren stond. De pelgrims liepen vroeger na het voltooien van hun tocht naar Santiago door naar deze plaats en verbrandden er hun kleding of schoeisel of gooiden ze gewoon in zee. Ook nu wordt dit ritueel nog in ere gehouden; overal brandden er vuurtjes, maar we waren helaas mijn totaal versleten regenoverschoenen vergeten die Toon bijna elke dag had gedragen.
Bij de vuurtoren was een parador met een terras met een heerlijk uitzicht over zee. We lunchten er en schreven er onze kaarten. Voor het strandje bleek het te laat; mijn bikini bleef dus het enige niet gedragen kledingstuk van deze tocht.

Zaterdag
Bij het ontbijt zagen we Vlaamse Nathalie uit Malaga terug voor wie ik in Leon "Nathalie" van Gilbert Becaud had gezongen. (Weten jullie nog, familieleden hoe "prachtig" ik dat lang geleden kon en hoe enthousiast broer Theo en ik op die melodie dansten!). We hadden haar vaker ontmoet en ze noemde ons haar idolen toen ze had gehoord hoe ver we al hadden gefietst.
Haar kin was gehecht en ze zat onder de blauwe plekken. Toen ze op weg was naar Finisterra op haar mountainbike, was er een grote hond achterop haar fiets gesprongen (mijn grote angst). Ze was ten val gekomen, met een ambulance afgevoerd en was vol lof over de manier waarop een en ander was geregeld. Als echte taaie pelgrim had ze de tocht gewoon afgemaakt.
We brachten onze bagage weg en maakten de pelgrimsmis mee. En we hadden geluk: het beroemde, enorme wierookvat, de botafumeiro, zwaaide omhoog, tot in de nok van de kerk, heel indrukwekkend. Onze pogingen na de mis enkele gebouwen te bezoeken strandden: de hele stad was afgezet, overal was de Guardia Civil aanwezig en er cirkelden helicopters boven de stad. We zagen een erehaag van doedelzakspelers en andere muzikanten op het grote plein. Wat bleek: de kroonprins van Japan, Naruhito, was op officieel bezoek en had zelfs 3 km. camino gelopen! De kathedraal was voor hem alleen, duizenden pelgrims die aanzienlijk meer km. hadden gelopen ten spijt.
's Avonds konden we er wel terecht. Helaas werd het beroemde portaal van de glorie gerestaureerd. Achter het altaar staat een Jacobusbeeld. De meest pelgrims omhelzen dat, maar ik aaide hem over zijn bol en fluisterde: "Ik heb toch gewonnen, Jacobus!" Daarna staken we kaarsjes (nep; elektrisch, maar dat schijnt ook te tellen!) voor de mensen aan wie we veel hadden gedacht tijdens de reis. In een restaurantje sloten we vervolgens de tocht af met een lekker diner.

zondag
We namen afscheid van Elena en gingen met de bus naar Porto, weer een prachtige tocht. Daar hernieuwden we onze kennismaking met de oude stad die er verwaarloosder en meer vervallen uitzag dan we ons herinnerden en liepen langs de Douro naar de beroemde brug van Eiffel.
Toen we eindelijk het vliegtuig in konden viel er weer zo' n enorme hoosbui: een waardig afscheid. Ons vliegtuig bleek 1 1/2 uur vertraging te hebben en kwam pas om 2 uur aan in Amsterdam. Gelukkig ontmoetten we mensen uit Heesch die een taxi wilden nemen. Met vieren is dat een stuk betaalbaarder.
Om 4 uur in de nacht waren we thuis. In de koelkast stond nog een kladje genepy!

Voor iedereen die deze tocht dit jaar heeft gemaakt, was de reis ongemeen zwaar. Alle pelgrims die we onderweg spraken, hadden het voornamelijk over het weer. In allerlei talen hoorden we dat het een katastrofe was, ook van de mensen uit de horeca. Ik heb grote bewondering voor al die mensen die deze reis in hun eentje maakten en speciaal voor ons reismaatje van het begin van onze tocht, Vlaamse Chris, nog genezend van kanker en fietsend voor een goed doel. We hebben de hele tocht contact gehouden. Ze zal morgen Santiago bereiken. Proficiat, Chris!

Ik wil nog een keer haar site vermelden:

www.chrisnaarcompostela.wordpress.com
Het rekeningnummer voor het sponsorgeld:
BE74083607521107.
Aanbevolen!

Liefs, bedankt en voor iedereen buen camino door het leven.

Reageren

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie video

Fietstocht Santiago de Compostella 2013

Reisverslag De beloning van Jacobus.

De beloning van Jacobus.

Reacties (7)