De beloning van Jacobus.
Blijf op de hoogte en volg Els en Toon
17 Juni 2013 | Spanje, Fisterra
Lieve mensen,
Allemaal bedankt voor jullie aardige felicitaties. Dit is het laatste verslag van onze reis, maar ik ga binnenkort proberen om nog een aantal foto' s te plaatsen. Daarvan komt dan een laatste melding. Sorry, ik heb mij niet aan mijn belofte gehouden om het verslag kort te houden. Het was zo'n barre tocht dat ik er af en toe behoefte aan had om stoom af te blazen. Allemaal bedankt voor het meereizen.
De feiten:
- donderdag 13 juni: dagje Santiago
- vrijdag 14 juni: naar Finisterra, 240 km. v.v. met de bus
- zaterdag 15 juni: dagje Santiago
- zondag 16 juni: met de bus naar Porto, hernieowde kennismaking met Porto, vliegen naar A'dam, met de taxi naar Uden. Thuiskomst om 4 uur in de nacht.
Donderdag:
Jacobus had een geweldige verrassing voor ons in petto. Drie dagen scheen de zon uitbundig! Donderdag regelden we de hele dag allerlei praktische zaken, deden een eerste indruk op van de mooie, oude binnenstad met zijn smalle straatjes, kloosters en kerken en namen alle tijd voor terrasjes. In 2 dagen hebben we meer terrasjes gezien dan tijdens onze hele reis!
In Santiago kom je overal mensen tegen die je onderweg ontmoet hebt, die je gelukwenst en met wie je bijkletst en ervaringen uitwisselt. Heel bijzonder. De sfeer is geweldig; overal hoor je muziek (doedelzakken, een harp, fluiten) en zie je opgetogen pelgrims die de tocht voltooid hebben. 's Middags deed ik een afschuwelijke ontdekking: mijn fototoestel was weg.Alle herinneringen aan deze tocht verdwenen; ik was wanhopig!
Na een run terug door de hele stad vond ik het na uren terug in de Huiskamer van de lage landen, het ontmoetingcentrum van het Jacobsgenootschap. Ik besproeide opgelucht de schouders van gastheer Guus met tranen en we gingen snel een wijntje drinken op de goede afloop.
Vrijdag
In een dubbeldekker maakten we de prachtige rit langs de grillige kust naar wat de middeleeuwers beschouwden als het einde van de wereld, Finisterra. Het was nog een flinke wandeling naar dit punt waar een vuurtoren stond. De pelgrims liepen vroeger na het voltooien van hun tocht naar Santiago door naar deze plaats en verbrandden er hun kleding of schoeisel of gooiden ze gewoon in zee. Ook nu wordt dit ritueel nog in ere gehouden; overal brandden er vuurtjes, maar we waren helaas mijn totaal versleten regenoverschoenen vergeten die Toon bijna elke dag had gedragen.
Bij de vuurtoren was een parador met een terras met een heerlijk uitzicht over zee. We lunchten er en schreven er onze kaarten. Voor het strandje bleek het te laat; mijn bikini bleef dus het enige niet gedragen kledingstuk van deze tocht.
Zaterdag
Bij het ontbijt zagen we Vlaamse Nathalie uit Malaga terug voor wie ik in Leon "Nathalie" van Gilbert Becaud had gezongen. (Weten jullie nog, familieleden hoe "prachtig" ik dat lang geleden kon en hoe enthousiast broer Theo en ik op die melodie dansten!). We hadden haar vaker ontmoet en ze noemde ons haar idolen toen ze had gehoord hoe ver we al hadden gefietst.
Haar kin was gehecht en ze zat onder de blauwe plekken. Toen ze op weg was naar Finisterra op haar mountainbike, was er een grote hond achterop haar fiets gesprongen (mijn grote angst). Ze was ten val gekomen, met een ambulance afgevoerd en was vol lof over de manier waarop een en ander was geregeld. Als echte taaie pelgrim had ze de tocht gewoon afgemaakt.
We brachten onze bagage weg en maakten de pelgrimsmis mee. En we hadden geluk: het beroemde, enorme wierookvat, de botafumeiro, zwaaide omhoog, tot in de nok van de kerk, heel indrukwekkend. Onze pogingen na de mis enkele gebouwen te bezoeken strandden: de hele stad was afgezet, overal was de Guardia Civil aanwezig en er cirkelden helicopters boven de stad. We zagen een erehaag van doedelzakspelers en andere muzikanten op het grote plein. Wat bleek: de kroonprins van Japan, Naruhito, was op officieel bezoek en had zelfs 3 km. camino gelopen! De kathedraal was voor hem alleen, duizenden pelgrims die aanzienlijk meer km. hadden gelopen ten spijt.
's Avonds konden we er wel terecht. Helaas werd het beroemde portaal van de glorie gerestaureerd. Achter het altaar staat een Jacobusbeeld. De meest pelgrims omhelzen dat, maar ik aaide hem over zijn bol en fluisterde: "Ik heb toch gewonnen, Jacobus!" Daarna staken we kaarsjes (nep; elektrisch, maar dat schijnt ook te tellen!) voor de mensen aan wie we veel hadden gedacht tijdens de reis. In een restaurantje sloten we vervolgens de tocht af met een lekker diner.
zondag
We namen afscheid van Elena en gingen met de bus naar Porto, weer een prachtige tocht. Daar hernieuwden we onze kennismaking met de oude stad die er verwaarloosder en meer vervallen uitzag dan we ons herinnerden en liepen langs de Douro naar de beroemde brug van Eiffel.
Toen we eindelijk het vliegtuig in konden viel er weer zo' n enorme hoosbui: een waardig afscheid. Ons vliegtuig bleek 1 1/2 uur vertraging te hebben en kwam pas om 2 uur aan in Amsterdam. Gelukkig ontmoetten we mensen uit Heesch die een taxi wilden nemen. Met vieren is dat een stuk betaalbaarder.
Om 4 uur in de nacht waren we thuis. In de koelkast stond nog een kladje genepy!
Voor iedereen die deze tocht dit jaar heeft gemaakt, was de reis ongemeen zwaar. Alle pelgrims die we onderweg spraken, hadden het voornamelijk over het weer. In allerlei talen hoorden we dat het een katastrofe was, ook van de mensen uit de horeca. Ik heb grote bewondering voor al die mensen die deze reis in hun eentje maakten en speciaal voor ons reismaatje van het begin van onze tocht, Vlaamse Chris, nog genezend van kanker en fietsend voor een goed doel. We hebben de hele tocht contact gehouden. Ze zal morgen Santiago bereiken. Proficiat, Chris!
Ik wil nog een keer haar site vermelden:
www.chrisnaarcompostela.wordpress.com
Het rekeningnummer voor het sponsorgeld:
BE74083607521107.
Aanbevolen!
Liefs, bedankt en voor iedereen buen camino door het leven.
Allemaal bedankt voor jullie aardige felicitaties. Dit is het laatste verslag van onze reis, maar ik ga binnenkort proberen om nog een aantal foto' s te plaatsen. Daarvan komt dan een laatste melding. Sorry, ik heb mij niet aan mijn belofte gehouden om het verslag kort te houden. Het was zo'n barre tocht dat ik er af en toe behoefte aan had om stoom af te blazen. Allemaal bedankt voor het meereizen.
De feiten:
- donderdag 13 juni: dagje Santiago
- vrijdag 14 juni: naar Finisterra, 240 km. v.v. met de bus
- zaterdag 15 juni: dagje Santiago
- zondag 16 juni: met de bus naar Porto, hernieowde kennismaking met Porto, vliegen naar A'dam, met de taxi naar Uden. Thuiskomst om 4 uur in de nacht.
Donderdag:
Jacobus had een geweldige verrassing voor ons in petto. Drie dagen scheen de zon uitbundig! Donderdag regelden we de hele dag allerlei praktische zaken, deden een eerste indruk op van de mooie, oude binnenstad met zijn smalle straatjes, kloosters en kerken en namen alle tijd voor terrasjes. In 2 dagen hebben we meer terrasjes gezien dan tijdens onze hele reis!
In Santiago kom je overal mensen tegen die je onderweg ontmoet hebt, die je gelukwenst en met wie je bijkletst en ervaringen uitwisselt. Heel bijzonder. De sfeer is geweldig; overal hoor je muziek (doedelzakken, een harp, fluiten) en zie je opgetogen pelgrims die de tocht voltooid hebben. 's Middags deed ik een afschuwelijke ontdekking: mijn fototoestel was weg.Alle herinneringen aan deze tocht verdwenen; ik was wanhopig!
Na een run terug door de hele stad vond ik het na uren terug in de Huiskamer van de lage landen, het ontmoetingcentrum van het Jacobsgenootschap. Ik besproeide opgelucht de schouders van gastheer Guus met tranen en we gingen snel een wijntje drinken op de goede afloop.
Vrijdag
In een dubbeldekker maakten we de prachtige rit langs de grillige kust naar wat de middeleeuwers beschouwden als het einde van de wereld, Finisterra. Het was nog een flinke wandeling naar dit punt waar een vuurtoren stond. De pelgrims liepen vroeger na het voltooien van hun tocht naar Santiago door naar deze plaats en verbrandden er hun kleding of schoeisel of gooiden ze gewoon in zee. Ook nu wordt dit ritueel nog in ere gehouden; overal brandden er vuurtjes, maar we waren helaas mijn totaal versleten regenoverschoenen vergeten die Toon bijna elke dag had gedragen.
Bij de vuurtoren was een parador met een terras met een heerlijk uitzicht over zee. We lunchten er en schreven er onze kaarten. Voor het strandje bleek het te laat; mijn bikini bleef dus het enige niet gedragen kledingstuk van deze tocht.
Zaterdag
Bij het ontbijt zagen we Vlaamse Nathalie uit Malaga terug voor wie ik in Leon "Nathalie" van Gilbert Becaud had gezongen. (Weten jullie nog, familieleden hoe "prachtig" ik dat lang geleden kon en hoe enthousiast broer Theo en ik op die melodie dansten!). We hadden haar vaker ontmoet en ze noemde ons haar idolen toen ze had gehoord hoe ver we al hadden gefietst.
Haar kin was gehecht en ze zat onder de blauwe plekken. Toen ze op weg was naar Finisterra op haar mountainbike, was er een grote hond achterop haar fiets gesprongen (mijn grote angst). Ze was ten val gekomen, met een ambulance afgevoerd en was vol lof over de manier waarop een en ander was geregeld. Als echte taaie pelgrim had ze de tocht gewoon afgemaakt.
We brachten onze bagage weg en maakten de pelgrimsmis mee. En we hadden geluk: het beroemde, enorme wierookvat, de botafumeiro, zwaaide omhoog, tot in de nok van de kerk, heel indrukwekkend. Onze pogingen na de mis enkele gebouwen te bezoeken strandden: de hele stad was afgezet, overal was de Guardia Civil aanwezig en er cirkelden helicopters boven de stad. We zagen een erehaag van doedelzakspelers en andere muzikanten op het grote plein. Wat bleek: de kroonprins van Japan, Naruhito, was op officieel bezoek en had zelfs 3 km. camino gelopen! De kathedraal was voor hem alleen, duizenden pelgrims die aanzienlijk meer km. hadden gelopen ten spijt.
's Avonds konden we er wel terecht. Helaas werd het beroemde portaal van de glorie gerestaureerd. Achter het altaar staat een Jacobusbeeld. De meest pelgrims omhelzen dat, maar ik aaide hem over zijn bol en fluisterde: "Ik heb toch gewonnen, Jacobus!" Daarna staken we kaarsjes (nep; elektrisch, maar dat schijnt ook te tellen!) voor de mensen aan wie we veel hadden gedacht tijdens de reis. In een restaurantje sloten we vervolgens de tocht af met een lekker diner.
zondag
We namen afscheid van Elena en gingen met de bus naar Porto, weer een prachtige tocht. Daar hernieuwden we onze kennismaking met de oude stad die er verwaarloosder en meer vervallen uitzag dan we ons herinnerden en liepen langs de Douro naar de beroemde brug van Eiffel.
Toen we eindelijk het vliegtuig in konden viel er weer zo' n enorme hoosbui: een waardig afscheid. Ons vliegtuig bleek 1 1/2 uur vertraging te hebben en kwam pas om 2 uur aan in Amsterdam. Gelukkig ontmoetten we mensen uit Heesch die een taxi wilden nemen. Met vieren is dat een stuk betaalbaarder.
Om 4 uur in de nacht waren we thuis. In de koelkast stond nog een kladje genepy!
Voor iedereen die deze tocht dit jaar heeft gemaakt, was de reis ongemeen zwaar. Alle pelgrims die we onderweg spraken, hadden het voornamelijk over het weer. In allerlei talen hoorden we dat het een katastrofe was, ook van de mensen uit de horeca. Ik heb grote bewondering voor al die mensen die deze reis in hun eentje maakten en speciaal voor ons reismaatje van het begin van onze tocht, Vlaamse Chris, nog genezend van kanker en fietsend voor een goed doel. We hebben de hele tocht contact gehouden. Ze zal morgen Santiago bereiken. Proficiat, Chris!
Ik wil nog een keer haar site vermelden:
www.chrisnaarcompostela.wordpress.com
Het rekeningnummer voor het sponsorgeld:
BE74083607521107.
Aanbevolen!
Liefs, bedankt en voor iedereen buen camino door het leven.
-
17 Juni 2013 - 22:46
Anne-Mieke En Martin:
"Ons vliegtuig bleek 1 1/2 uur vertraging te hebben en kwam pas om 2 uur aan in Amsterdam. Gelukkig ontmoetten we mensen uit Heesch die ......"
Dit is de laatste (hele en een halve) zin die ik lees in je verslag, Els.
Dat betekent dat jullie dus weer thuis zijn!
We hadden ons voorgenomen jullie bij thuiskomst feestelijk te onthalen, maar jullie zijn ons te vlug af!
We ontmoeten jullie graag gauw in levenden lijve!
Rust eerst maar lekker uit en laat alle prachtige en minder prachtige ervaringen maar 'ns bezinken.
En: wat je zachtjes zei tegen Jacobus, je hebt toch gewonnen, Els!
Nogmaals proficiat allebei en WELKOM THUIS!!!
Veel liefs van Martin en Anne-Mieke. -
17 Juni 2013 - 22:51
Hetty:
Hoi Toon en Els,
Heel hartelijk gefeliciteerd met het behalen van de eindstreep!! Met veel plezier en bewondering heb ik jullie verslagen gevolgd. Wat een geweldige prestatie! Zeker met het vele slechte weer wat jullie hebben gehad. Wat is het toch uniek om zulke dingen samen te kunnen doen! Nu samen nagenieten en belevenissen delen met vrienden en bekenden onder het genot van een lekker wijntje. Tot snel, groetjes Hetty -
18 Juni 2013 - 09:18
Trea En Toon Swinkels:
Weer behouden in Uden...eveneens van belang ! Maar jullie prestatie zeker ook. We zullen het er nog wel over hebben bij het zien van de foto's, onder het genot van een excuise maaltijd.
Trea en Toon. -
18 Juni 2013 - 10:32
Nik:
Hoi Els en Toon,
Wat een geweldige prestatie: ik neem alle petjes af die ik heb...
Fijn dat jullie weer goed zijn thuis gekomen. En nu uitrusten en alles een plaatsje gunnen.
T.z.t. komen we graag langs om gezellig bij te praten.
Groetjes,
Nik -
18 Juni 2013 - 10:32
Nik:
Hoi Els en Toon,
Wat een geweldige prestatie: ik neem alle petjes af die ik heb...
Fijn dat jullie weer goed zijn thuis gekomen. En nu uitrusten en alles een plaatsje gunnen.
T.z.t. komen we graag langs om gezellig bij te praten.
Groetjes,
Nik -
18 Juni 2013 - 14:09
Gina:
Lieve Els en Toon,
Wat een wonderbaarlijke reis hebben jullie achter de rug. Diep respect voor jullie dat je het zo hebt volbracht en dat je ondanks alle tegenslagen ook nog oog hebt voor anderen die het mogeloijk nog zwaarder hadden/hebben dan jullie zelf.
Welkom weer thuis!!
Ik hoop jullie snel weer te zien maar dan hoop ik dat jullie mijn kant op kunnen komen want ik ben sinds mijn knieoperatie helaas niet zo mobiel als ik verwacht had te zijn.
heel veel groeten van Gina
heel veel groeten van gina -
19 Juni 2013 - 12:23
Mies Pols:
Dag Els en Toon,
Wat kun je prachtig schrijven Els, een neerlandica waardig! Ik heb enorm genoten van je humoristische en rake beschrijvingen van jullie pelgrimsreis. Fijn dat jullie thuis uiteindelijk de ontbrekende zonneschijn krijgen....
Ik hoop jullie gauw te zien, bikkels!
Stywe drukkie,
Mies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
