cruz de ferro
Door: Els
Blijf op de hoogte en volg Els en Toon
08 Juni 2013 | Spanje, Cacabelos
Lieve volgers,
We hebben weer al jullie reacties gelezen. Geweldig. Toon en Trea, jullie reacties komen echt over; Alice, fijn dat je weer een baan hebt, al dat talent gaat dus niet verloren! Groet Remco en jullie supertrio. Anne- Mieke en Martin, een Magno is een soort cognac. Toon heeft er weer een bij de compùter gezet. Christ, wij verheugen ons op jullie konijntje, al of niet met pruimen en op ons fijne plekje aan de rivier bij de madame. Ton, we hebben tapas gegeten in jullie overnachtingsadres van 10 jaar geleden in Molinaseca. Leuk plaatsje! Ans, geef tante Dien een dikke knuffel van ons, leuk dat je ons volgt. Rob en Louise, we zagen jullie schelpje van mats niet, maar er lag ook zo veel! Hans, aan jouw kant van Spanje is het vast mooier weer! We komen er ook nog, maar niet met de fiets. Hasta la vista. Veronie, ik denk veel aan jou als ik al die bewonderenswaardige wandelaars zie. We hopen je na terugkeer snel in Uden te zien, liefst met jouw Roel.
En lieve petekinderen, leuk dat jullie regelmatig reageren!
Update
vrijdag 7 juni Villar de Mazarife- Rabanal 61 km.
We reden vele km. over de route van de wandelaars, over stenen en grint. Mijn 5 talislieden zorgden ervoor dat we niet lek reden, ook het weer was redelijk. Eerst regen, toen droog, maar geen zon; ook jouw talisman doet zijn best, Christ! . In de verte lagen de Picos, de koekkoek riep weer en de bermen bloeiden uitbundig. We liepen over een prachtige oude brug, gebouwd op die van de Romeinen met maar liefst 18 bogen door het levendige Hospital de Orbigo. Gelukkig waren we op tijd om in het lieflijke Astorga het palacio van Gaudi te bezoeken. Prachtig interieur typisch Gaudi en een enorme verzameling Jacobusbeelden en andere parafernalia uit de kerkjes aan de route, een echte inhaalslag voor mij. Met de wind op kop klommen we verder naar Rabanal. Voor de verandering was Toon een keer total loss, dus regelde ik een heerlijke overnachting in een betaalbare parador. We sliepen heerlijk en waren klaar voor de komende klim.
zaterdag 8 juni Rabanal- Cacabelos 52 km.
(Na ruim een uur stopte deze computer ermee zonder de gegevens op te slaan. Ik begin dus weer opnieuw, balend.)
We gingen weer op weg en het was droog, maar dreigend. De bermen bloeiden uitbundig en de koekkoek groette ons zoals elke dag met:¨Houd vol, houd vol.¨
Al vrij snel stopte er een taxibusje. Al vanaf Saint Jean reden er busjes met bagage en wandelaars over de route. De chauffeur vertelde dat de weg zwaar was en we beter met hem mee konden rijden. Een vernietigende blik van Toon was voldoende!
Er reed ons een man tegemoet op een Koga, een Nederlander dus. Ik herkende zijn accent, onmiskenbaar Achterhoeks. Hij bleek uit de buurt van´s- Heerenberg te komen, mijn geboortegrond, en hij vertelde dat hij bij het Cruz de ferro een steentje van het graf van zijn vrouw had neergelegd. Ze zouden in 2011 samen naar Santiago fietsen, maar zij was overleden aan longkanker. Vorig jaar had hij de tocht al gefietst en nu fietste hij haar kilometers. Ik vertelde dat ik bij het Cruz de Ferro een steentje van het graf van mijn vader voor wie Stokkum zo´n bijzondere betekenis had gehad, neer zou leggen. We moesten allebei huilen. Dit zijn de bijzondere momenten van deze tocht, dan vergeet je alle ellende. En opnieuw realiseerde ik me hoe fijn het is dat we deze tocht samen kunnen maken, ondanks alle tegenslagen. Petje af voor al die mensen die hem helemaal alleen volbrengen. We namen afscheid en stampten omhoog en ik bleef in het zadel, zelfs op het stuk van 10 %, denkend aan mijn sportieve vader.
Bij het Cruz was het een poppenkast: auto´s, een bus en zelfs een hele motorclub, maar gelukkig ook gewone pelgrims. We legden onze steentjes op de stapel, ik dat van pa´s graf, Toon dat van onze vijver voor zijn fietsvriend Han Urlings die tijdens LBL omgekomen was. En natuurlijk ook voor al die mensen die in onze gedachten en herinneringen de hele tocht bij ons waren geweest en voor al onze lieve en trouwe volgers.
Het werd heel mistig en we daalden zeer snel af over een steile weg vol gaten. 900 Meter omlaag over 16 km. Al na een paar km. kwamen we terecht in een soort autorally/cross. Honderden auto´s scheurden omhoog, liefst door de binnenbochten; er lagen op gevaarlijke punten autobanden, maar die arme pelgrims ...! In de bermen en tegen de rotsen applaudisseerden wel 1000 toeschouwers, uitgerust met koelboxen, helaas niet voor ons. Het was een beetje ¨lichte timmer¨ zoals ze in Uden zeggen. Ik vond het doodeng, maar we arriveerden uiteindelijk veilig maar half bevroren bij de start in Molinaseco waar we enkele welverdiende tapas nuttigden.
In het doodse dorpje Cacabelos vonden we een fijn hostal met een prima pelgrimsmenu, een lekkere douche, internet, een wasmachine en een droger, de eenvoudige geneugten van een pelgrim. Over 210 km. hopen we in Santiago te arriveren. We hebben er nu ruim 2350 km. op zitten. Morgen wacht weer een zware jongen, O Cebreiro. Hopelijk is het droog. Denk maar aan ons in de Nederlandse zon.
Liefs,
Els (Toon ligt al op 1 oor)
P.S. Louise en Rob, ik lees nog net jullie reactie. Mats mag ook best op deze blog; kan ik een beetje pronken met mijn leuke achterneefje!
We hebben weer al jullie reacties gelezen. Geweldig. Toon en Trea, jullie reacties komen echt over; Alice, fijn dat je weer een baan hebt, al dat talent gaat dus niet verloren! Groet Remco en jullie supertrio. Anne- Mieke en Martin, een Magno is een soort cognac. Toon heeft er weer een bij de compùter gezet. Christ, wij verheugen ons op jullie konijntje, al of niet met pruimen en op ons fijne plekje aan de rivier bij de madame. Ton, we hebben tapas gegeten in jullie overnachtingsadres van 10 jaar geleden in Molinaseca. Leuk plaatsje! Ans, geef tante Dien een dikke knuffel van ons, leuk dat je ons volgt. Rob en Louise, we zagen jullie schelpje van mats niet, maar er lag ook zo veel! Hans, aan jouw kant van Spanje is het vast mooier weer! We komen er ook nog, maar niet met de fiets. Hasta la vista. Veronie, ik denk veel aan jou als ik al die bewonderenswaardige wandelaars zie. We hopen je na terugkeer snel in Uden te zien, liefst met jouw Roel.
En lieve petekinderen, leuk dat jullie regelmatig reageren!
Update
vrijdag 7 juni Villar de Mazarife- Rabanal 61 km.
We reden vele km. over de route van de wandelaars, over stenen en grint. Mijn 5 talislieden zorgden ervoor dat we niet lek reden, ook het weer was redelijk. Eerst regen, toen droog, maar geen zon; ook jouw talisman doet zijn best, Christ! . In de verte lagen de Picos, de koekkoek riep weer en de bermen bloeiden uitbundig. We liepen over een prachtige oude brug, gebouwd op die van de Romeinen met maar liefst 18 bogen door het levendige Hospital de Orbigo. Gelukkig waren we op tijd om in het lieflijke Astorga het palacio van Gaudi te bezoeken. Prachtig interieur typisch Gaudi en een enorme verzameling Jacobusbeelden en andere parafernalia uit de kerkjes aan de route, een echte inhaalslag voor mij. Met de wind op kop klommen we verder naar Rabanal. Voor de verandering was Toon een keer total loss, dus regelde ik een heerlijke overnachting in een betaalbare parador. We sliepen heerlijk en waren klaar voor de komende klim.
zaterdag 8 juni Rabanal- Cacabelos 52 km.
(Na ruim een uur stopte deze computer ermee zonder de gegevens op te slaan. Ik begin dus weer opnieuw, balend.)
We gingen weer op weg en het was droog, maar dreigend. De bermen bloeiden uitbundig en de koekkoek groette ons zoals elke dag met:¨Houd vol, houd vol.¨
Al vrij snel stopte er een taxibusje. Al vanaf Saint Jean reden er busjes met bagage en wandelaars over de route. De chauffeur vertelde dat de weg zwaar was en we beter met hem mee konden rijden. Een vernietigende blik van Toon was voldoende!
Er reed ons een man tegemoet op een Koga, een Nederlander dus. Ik herkende zijn accent, onmiskenbaar Achterhoeks. Hij bleek uit de buurt van´s- Heerenberg te komen, mijn geboortegrond, en hij vertelde dat hij bij het Cruz de ferro een steentje van het graf van zijn vrouw had neergelegd. Ze zouden in 2011 samen naar Santiago fietsen, maar zij was overleden aan longkanker. Vorig jaar had hij de tocht al gefietst en nu fietste hij haar kilometers. Ik vertelde dat ik bij het Cruz de Ferro een steentje van het graf van mijn vader voor wie Stokkum zo´n bijzondere betekenis had gehad, neer zou leggen. We moesten allebei huilen. Dit zijn de bijzondere momenten van deze tocht, dan vergeet je alle ellende. En opnieuw realiseerde ik me hoe fijn het is dat we deze tocht samen kunnen maken, ondanks alle tegenslagen. Petje af voor al die mensen die hem helemaal alleen volbrengen. We namen afscheid en stampten omhoog en ik bleef in het zadel, zelfs op het stuk van 10 %, denkend aan mijn sportieve vader.
Bij het Cruz was het een poppenkast: auto´s, een bus en zelfs een hele motorclub, maar gelukkig ook gewone pelgrims. We legden onze steentjes op de stapel, ik dat van pa´s graf, Toon dat van onze vijver voor zijn fietsvriend Han Urlings die tijdens LBL omgekomen was. En natuurlijk ook voor al die mensen die in onze gedachten en herinneringen de hele tocht bij ons waren geweest en voor al onze lieve en trouwe volgers.
Het werd heel mistig en we daalden zeer snel af over een steile weg vol gaten. 900 Meter omlaag over 16 km. Al na een paar km. kwamen we terecht in een soort autorally/cross. Honderden auto´s scheurden omhoog, liefst door de binnenbochten; er lagen op gevaarlijke punten autobanden, maar die arme pelgrims ...! In de bermen en tegen de rotsen applaudisseerden wel 1000 toeschouwers, uitgerust met koelboxen, helaas niet voor ons. Het was een beetje ¨lichte timmer¨ zoals ze in Uden zeggen. Ik vond het doodeng, maar we arriveerden uiteindelijk veilig maar half bevroren bij de start in Molinaseco waar we enkele welverdiende tapas nuttigden.
In het doodse dorpje Cacabelos vonden we een fijn hostal met een prima pelgrimsmenu, een lekkere douche, internet, een wasmachine en een droger, de eenvoudige geneugten van een pelgrim. Over 210 km. hopen we in Santiago te arriveren. We hebben er nu ruim 2350 km. op zitten. Morgen wacht weer een zware jongen, O Cebreiro. Hopelijk is het droog. Denk maar aan ons in de Nederlandse zon.
Liefs,
Els (Toon ligt al op 1 oor)
P.S. Louise en Rob, ik lees nog net jullie reactie. Mats mag ook best op deze blog; kan ik een beetje pronken met mijn leuke achterneefje!
-
08 Juni 2013 - 23:44
Louise En Rob:
Hoi kanjers,
Cruz de ferro bereikt !!!! Super. Herkenbaar dat er traantjes gevloeid hebben: afgezien van het circus kent deze berg heel wat geheimen. De schelpjes van Mats en van onze kinderen liggen er gegarandeerd nog, we hebben ze kennelijk goed verborgen neergelegd.
Nu op voor de laatste ronde.....op weg naar Santiago, wat voor jullie meer dan een bekroning zal zijn. Want volgens mij hebben jullie het slechtste weer gehad van de laatste tientallen jaren. Daarom nogmaals chapeau dat jullie doorgezet hebben.
Buen Camino
Louise en Rob
p.s. vandaag een foto op facebook van Mats met zijn eigen (plastic) bbq. -
09 Juni 2013 - 00:51
Emmy En Ton:
Prachtig verhaal over Cruz de Ferro, pakkende emoties.
Jammer de drukte op de top en de afdaling.
Wij genieten van jullie verslagen, dus niet te snel aub.
Petje af voor jullie doorzettingsvermogen, succes met de Cebreiro.
Groeten Emmy en Ton
ps. De wegafzetting circa 10 kilometer voorbij Melide is geen probleem voor fietsers, je kan er gewoon langs -
09 Juni 2013 - 09:37
Ineke:
Wat knap van jullie. Diepe bewondering ...
Ineke -
09 Juni 2013 - 10:25
Dienke Van Kimmenade:
Dag Els en Toon,
Een enorme sprong vooruit weer! Complimenten! Fantastisch dat jullie al zo ver zijn!
Houd goede moed. Het eind is in zicht (wel goed kijken!).
Liefs,
Dienke -
09 Juni 2013 - 10:46
Johan En Maria:
Hallo Els en Toon
Jullie maken heel wat mee tijdens jullie tocht, die ook veel emoties bij je losgemaakt. Als de een er doorheen zit, wordt ie door de ander weer opgebeurd. Goed voor de huwelijksband. Jullie overwinnen alle tegenslagen! En alle bijzondere ontmoetingen.....zoiets vergeet je nooit meer.
Wij hopen dat de rest van de tocht zonder strubbelingen verloopt!
Veel liefs van Johan en Maria -
09 Juni 2013 - 12:10
Gina:
Hoi Els en Toon,
Diepe bewondering voor wat jullie tot nu toe gepresteerd hebben. Het is zeker geen emotieloze reis dat staat vast. Het einde is al bijna in zicht, jammer eigenlijk want het is best wel leuk om zo'n reis via de mail te volgen. Wat doen jullie als jullie je doel bereikt hebt? Lekker relaxen toch zeker?!! Krijgen we daar ook zo'n uitgebreid verslag van? Lijkt me wel leuk want ik probeer het te visualiseren, zo zie ik iedere keer een mooi filmpje voorbij komen.
goede reis nog en hopelijk snel tot ziens, Gina -
09 Juni 2013 - 12:18
Marion:
Wat zijn jullie al ver! Ontzettend goed. Wij zijn onder de indruk. Zet 'm op. Veel sterkte met de laatste loodjes!
gr Marion en René -
09 Juni 2013 - 14:59
Jos, Wilma En Kids:
Wacht elke keer af wanneer we weer een mailtje krijgen. Leuk!
Hartstikke knap van jullie, wij hebben er bewondering voor!
Hopen dat jullie nog mooie zonnige dagen krijgen.
Goede reis verder!
Gr.Jos, Wilma, Jesse en Mirthe
-
09 Juni 2013 - 16:18
Kees:
We hebben jullie op de voet gevolgd en hebben respect voor alle ontberingen die jullie inmiddels achter de rug hebben. De overigen die nog gaan komen zijn jullie inmiddels wel toevertrouwd.
Een geweldige prestatie en ik kan me voorstellen dat er in de ontmoetingen met mede fietsers/lopers onderweg bijzondere gesprekken zijn.
In Nederland (Veghel/ Uden) gaat het leven hoofdzakelijk gewoon zijn gang.
Na een fikse virusinfectie heb ik zaterdag, sinds lange tijd, weer mee gefietst. En ik moet bekennen, de groep heeft me er prima doorheen geholpen.
De vorderingen met de herfstreis zijn er maar de resultaten zijn niet wat we ervan verwacht hebben.
Ik hoop dat jullie de berichtgeving daarover hebben gelezen.
Mogelijk dat er nog een vervolg is. Ik doe mijn best.
Franca en ik wensen jullie nog veel fietsplezier en een ovatie als Santiago wordt bereikt.
Groetjes,
Franca en Kees -
09 Juni 2013 - 18:28
Carla En Bert:
Els en Toon,
onze bewondering voor jullie wordt steeds groter, en we gaan er van uit dat ook de laatste traan wel gelaten zal worden, maar dat jullie er alle twee zullen komen, en dat gunnen we jullie ten zeerste na de val van Els de vorige keer.
Steek ook maar een kaarsje voor ons op. En Toon, een La Chouffe of een Duvel, laat het ons maar weten, dan wordt het geregeld.
Els, een lekker wijntje natuurlijk.
En ook mosseltjes uit BH etc. om lekker bij te komen na al die weken.
groetjes en succes met de laatste km's.
Carla en Bert
en Elwood en Mooney. -
09 Juni 2013 - 19:46
Theo En Gerdie:
Veel plezier de laatste loodjes. Wij hebben de laatste loodjes hier op school. Gerdie is helemaal jaloers opp jullie. Groetjes Theo en Gerdie -
09 Juni 2013 - 20:55
Ben:
Els en Toon,
Als ik het goed begrijp heb je de ergste ontberingen gehad. Nu nog een paar honderd km.
Ga hier van genieten. En , Toon, het wordt zo langzamerhand tijd dat je UDD vrienden weer uit de wind gaat houden. Na een 3000 km denken ze dat je vanaf begin juli de kopman gaat worden.
Als ervaren "pelgrims" zullen de komende dagen wel lukken. We duimen voor mooi weer en veel zon (dat is Els de regen snel vergeten).
Steek in Santiago nog een kaarsje op voor alle gewonde en gezonde UDD fietsers.
-
09 Juni 2013 - 21:12
Ad Swinkels:
Hier ben ik dan eindelijk weer. Met Annie's been gaat het vooruit.
Gelukkig hebben jullie beter weer. Eindelijk droog. Ik wens jullie een fijne, verder tocht met veel zon, en droog. Het gaat jullie goed. Volgende keer meer nieuws.Valencia is een prachtige stad. Zeer aan te bevelen.
Ad Swinkels -
09 Juni 2013 - 21:44
Gerard:
Hé Pelgrims,
prachtige ervaring die Cruz de Ferro, iedereen beleeft het weer op zijn/haar eigen manier en inderdaad die koekoek hè, altijd aanwezig. beleef de volgende dagen intens, de omgeving is het waard, zelfs de Cebreiro.
Ik reis in gedachten met jullie mee en ben benieuwd naar de volgende verslagen.
Buen Camino
Gerard Eijk -
09 Juni 2013 - 21:53
Mies Pols:
Hallo Els en Toon, nu mijn vriendin Rina uit ZA vertrokken is, heb ik meer tijd om de leuke en levendige beschrijvingen te volgen. Wat hebben jullie al meegemaakt, zeg! Gelukkig slechts tegenslagen, zonder ernstige gevolgen. Dapper hoe jullie je daar doorheenslaan. Het spreekwoord: "Kom je over de hond, dan kom je over de staart" is hier zeker van toepassing, maar doe maar rustig aan, hoor....
Liefs van Mies -
10 Juni 2013 - 10:08
Elly Van Dillen:
Hoi doordouwers,
Vanuit een regen, zon, wind Epinal Fr. een dikke pluim. Nog even en dan zit het erop. Wat hebben jullie toch een hoop zon en lekker weer verdiend helaas kan ik die niet sturen maar het word beter.
Lieve groet en sterkte voor de laatste ronde,
Elly -
10 Juni 2013 - 11:49
Nik:
Lieve Els en Toon,
Wat zijn jullie een geweldig stel doorzetters, maar dat wist ik al van onze gezamenlijke vakanties in de herfst. Mooi, Els, zoals jij de emoties van de tocht steeds weer beeldend weet te beschrijven.
Ik vind het nog steeds jammer dat we elkaar niet getroffen hebben in het noorden van Spanje: wij waren daar een paar weken geleden en wat zou het leuk zijn geweest vanuit de bus (wij zijn wat makkelijker aan het reizen geweest...) naar jullie te roepen: He, kom, we gaan een lekker glas wijn drinken en even wat bijpraten.
Onderweg hebben we op tal van plaatsen de pelgrimswegwijzers gezien en ook kwamen we ontzettend veel pelgrims te voet of per fiets tegen.
Houd vol, maar dat zal nu wel lukken. Hopelijk blijft het weer een beetje meezitten, jullie hebben al ellende genoeg gehad.
Heel veel groeten,
Nik -
10 Juni 2013 - 21:42
Jacques En Tanja:
Hoi Toon en Els,
Eindelijk weer een berichtje van ons.
Als we jullie verslagen lezen hebben we nog meer bewondering voor jullie. Wat een doorzettingsvermogen.
Wij zitten nu in de Provence en genieten heerlijk van de zon.
We hebben vaak aan jullie moeten denken toen het zo slecht was.
Nog even volhouden.
gr
Tanja en Jacques
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
